Brak zaufania, świadomości swoich uczuć i często dostępu do nich sprawia, że osoby z syndromem DDA mają trudność w budowaniu relacji zarówno osobistych, jak i zawodowych. Gotowość do przejmowania odpowiedzialności za innych powoduje, że wchodzą w dysfunkcyjne związki. DDA niezbyt dobrze funkcjonują w relacjach partnerskich, natomiast dużo lepiej radzą sobie w strukturach hierarchicznych, gdzie każdy odpowiada za swoje zadanie. Z jednej strony mogą mieć problem z czerpaniem przyjemności z zabawy, odczuwaniem luzu, z drugiej zaś mogą podążać śladem uzależnionych rodziców i oddawać się zabawie bez żadnych hamulców. Osoby z syndromem DDA wpadają także często w pułapkę nadmiernej czy nieuzasadnionej lojalności wobec domu rodzinnego. Z perspektywy rodziny alkoholowej świat jest niebezpieczny ? grozi zabraniem dzieci, sankcjami. Dziecko słyszy: ?Zobaczysz, jeśli będziesz tak robił, pójdziesz do zakładu?. W efekcie staje się nadmiernie lojalne, co potem może sprzyjać przemocy domowej. Dziecko, a potem osoba dorosła, nie reaguje na pierwsze sygnały tego, że jest wykorzystywane. Zachowuje lojalność wobec osób ? przyjaciół, partnerów ? które nie dotrzymują umów społecznych.
