1. Niestabilność emocjonalna
Rodzicielska miłość sprawia, że dzieci czują się rozumiane i wspierane, uczą się, że związek to synonim stabilizacji i opieki, a bliscy ludzie powinni wspierać się wzajemnie. To baza, która jest punktem wyjściowym do wszystkich innych emocji odczuwanych w dorosłym życiu. Dzieci, którym rodzice niestety nie okazują wystarczająco dużo troski i czułości budują w sobie przeświadczenie, że nic w życiu nie jest pewne, są lękliwe i brakuje im pewności siebie. Kobiety wyrastają na osoby głodne bliskiej łączności z drugim człowiekiem, przez co mogą wiązać się z nieodpowiednimi osobami. Z kolei matki, które są ?bojowo? nastawione do życia uczą swoje dzieci, że zawsze trzeba być samowystarczalnym, nałożyć na siebie zbroję ochronną, ponieważ świat jest jednym wielkim zagrożeniem. Skutkuje to tym, że mają problem z budowaniem intymności w związku, albo nie chcą się w ogóle wiązać ze strachu przed odrzuceniem.
2. Nierozwinięta inteligencja emocjonalna
Dzieci uczą się emocji z obserwacji najbliższego otoczenia, a takim – w pierwszych latach życia – są dla nich rodzice. Czułe gesty i słowa – w szczególności matki – koją dziecięce nerwy, złość, niwelują stres i poczucie niebezpieczeństwa. Matka gra także kluczową rolę w życiu córki pomagając jej nauczyć się artykułować to, co czuje, nazywać emocje, uczy, jak radzić sobie z tymi negatywnymi. Kiedy więź łącząca matkę i córkę nie jest wystarczająco silna, proces regulacji dziecięcych emocji także nie zachodzi w prawidłowy sposób. W konsekwencji dziecko stara się uciec od swoich emocji, ponieważ nie rozumie ich, a to skutkuje niewykształconą inteligencją emocjonalną, która niestety jest przyczyną wielu problemów – np. z nawiązywaniem zdrowych relacji.
3. Nierozumienie swojego ?ja?
Twarz matki jest dla dziecka, jak lustro, w którym widzi swoje odbicie. Zatem to, jak matka odnosi się do dziecka rzutuje na jego pewność siebie, samoakceptację, komunikację z samym sobą. Kiedy rodzic zbyt często ignoruje swoje dziecko daje mu do zrozumienia, że nie zasługuje ono na uwagę. W konsekwencji młodemu człowiekowi zaczyna brakować wiary w siebie, a w przyszłości może borykać się z przeświadczeniem, że nie jest wystarczająco dobry, by zwrócić czyjąś uwagę: szefa, kobiety, mężczyzny…
4. Brak zaufania
Zaufanie jest silnie powiązane z poczuciem bezpieczeństwa – by komuś zaufać musimy wierzyć, że nic nam nie zagraża ze strony tego człowieka. To w jaki sposób rodzice traktują swoje dzieci i w tym wypadku ma ogromne znaczenie – poczucie lęku i niestabilności kłoci się z ideą bycia ufnym człowiekiem. Matka, która nie okazuje swojej córce czułości, zrozumienia, uczy ją, że dobro ze strony drugiego człowieka nie przychodzi do nas tak po prostu, że miłością można zostać obdarowanym pod pewnymi warunkami. W konsekwencji młoda kobieta może mieć problemy z zaufaniem do partnera, przyjaciół, gdyż będzie w niej żyło przeświadczenie, że prędzej, czy później zaczną oczekiwać od niej czegoś w zamian.
