Istnieją osoby asertywne i nieasertywne
Asertywność to skrót myślowy. Tak naprawdę chodzi o zachowania asertywne, czyli takie, które:
? powodują, że twój szacunek do siebie samego przynajmniej nieznacznie wzrośnie albo chociaż pozostanie na tym samym poziomie;
? pozostają w zgodzie z twoimi przekonaniami, wartościami i potrzebami;
? nie są sprzeczne z normami prezentowanymi przez twojego rozmówcę.
Tak więc nie ma osób asertywnych i nieasertywnych. Są takie, które w swoim repertuarze mają jakąś pulę zachowań asertywnych. Takie podejście bardzo pomaga w uczeniu się ich (to nie ty jesteś nieasertywny, tylko twoje zachowanie ? a to można zmienić).
Można być w stu procentach asertywnym
Nie. Wiesz już, że nie ma osób asertywnych, tylko takie, które w swoim repertuarze zachowań mają więcej reakcji asertywnych niż inni. Nie ma więc osób, które zawsze i wszędzie będą się zachowywały asertywnie ? choćby dlatego, że bywamy chorzy, przemęczeni czy po prostu zestresowani. Wtedy reagujemy wycofaniem lub agresją, a nie jak zwykle w sposób asertywny. Poza tym niektórzy z nas zachowują się asertywnie w jednej sytuacji (np. w rozmowie z szefem), ale w innej już nie (np. w trakcie rodzinnego obiadu u teściowej).
Należy być zawsze i wszędzie asertywnym
Zdecydowanie nie polecam asertywnego ?Bardzo mi się nie podoba, że chce mi pan zabrać mój portfel. Proszę przestać przystawiać mi nóż do gardła?? Wysoki poziom umiejętności społecznych, czyli doboru zachowań adekwatnych do okoliczności, opiera się głównie na świadomości. Odpowiednim zachowaniem jest zaś takie, dzięki któremu zrealizujemy nasz cel. Zdarza się, że lepiej wybrać agresję lub wycofać się?
Istnieją osoby za bardzo asertywne
Skoro asertywność to poszanowanie zarówno własnej godności, dbanie o szacunek do siebie, jak i zadbanie o cudzą godność i zachowanie szacunku do drugiej osoby, to nie można być za bardzo asertywnym.
Asertywność polega na tym, aby nie sprawiać innym przykrości
Raczej na tym, aby w miarę możliwości unikać sprawiania innym przykrości. Asertywiści zakładają, że każdy dorosły człowiek jest odpowiedzialny za swoje zachowanie i emocje. Możesz jednak stawać na głowie, by jak najdelikatniej przekazać swoje uwagi, a twój szef/współmałżonek/rodzic i tak się obrazi. Dlatego specjaliści od asertywności radzą, aby zwracać uwagę na normy i konwenanse panujące w danej społeczności. Na ogół zdajemy sobie z tego sprawę i dlatego inaczej rozmawiamy z szefem, a inaczej z przyjaciółmi.
Jeśli jesteś asertywny, to jesteś skuteczny
Niestety, nie ma takiego prostego połączenia. Skoro asertywnie prosisz, to musisz założyć, że druga osoba ma prawo asertywnie ci odmówić. Jeśli nie dajesz takiego prawa rozmówcy, to znaczy, że za twoim działaniem stoi intencja agresywna, a nie asertywna. Zachowując się asertywnie, możesz wpływać na zachowania innych i często rzeczywiście wpływasz, ale nie zawsze zachowanie asertywne będzie skuteczne.
Asertywność to szczerość
I tak, i nie. Zachowanie asertywne zakłada, że otwarcie mówisz o swoich emocjach, uczuciach, doznaniach, jednak z poszanowaniem godności drugiej strony. Nie ma jednak obowiązku opowiadania zawsze i wszędzie o swoich opiniach czy emocjach?
Dzięki byciu asertywnym osiągam własne cele
Znowu i tak, i nie. Postawa asertywna z pewnością wspomaga realizowanie wytyczonych celów, jednak nie gwarantuje ich spełnienia. Pamiętaj o tym, że preferując zachowania asertywne, jesteś zwykle bardziej świadomy własnych potrzeb i emocji oraz lepiej rozumiesz się z innymi. A to niezwykle ułatwia dążenie do celu.
źródło Charaktery.eu.
