Inteligencja emocjonalna (termin Daniela Golemana) wpływa na to jak radzimy sobie ze swoim zachowaniem, z kontaktami społecznymi i z podejmowaniem decyzji. Można ją opisać jako kompetencje osobiste i społeczne. Na kompetencje osobiste składa się zdolność do rozumienia swoich emocji i zarządzania nimi, a na kompetencje społeczne umiejętność obserwowania i rozumienia uczuć innych osób i korzystania z tej wiedzy w kontaktach z nimi. Bez wątpienia inteligencja emocjonalna bardzo ułatwia funkcjonowanie, ale ciężko czasem powiedzieć, które zachowania czy nawyki świadczą o jej wysokim poziomie, a które o niskim. Dr Travis Bradberry, badacz EQ, opisuje osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej za pomocą kilku cech:
Zaraźliwy optymizm.
Pooglądaj wiadomości w telewizji, poczytaj gazety, a stwierdzisz, że niedługo przyjdzie koniec świata. Osoby o wysokiej EQ nie martwią się tym jednak nadmiernie, bowiem są to rzeczy poza ich kontrolą. Skupiają swoją energię na tym, co mogą zmieniać. Optymizm im w tym pomaga.
Bogaty słownik emocjonalny.
Wszyscy doświadczamy rozmaitych emocji, ale nieliczni z nas potrafią je adekwatnie identyfikować i nazywać. Człowiek o niskiej EQ powie, że czuje się źle, ten o wysokiej powie, że jest sfrustrowany, zirytowany, zmartwiony czy sponiewierany. Im konkretniejszy opis, tym lepszy wgląd we własne emocje.
Asertywność.
Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej potrafią zachować balans między dobrymi manierami, empatią, dobrocią a umiejętnością stawiania granic i odmawiania. Nie pozwalają, by w stresujących momentach rządziły nimi emocje.
Ciekawość innych ludzi.
Nieważne czy są introwertykami czy ekstrawertykami, osoby o wysokiej EQ są ciekawe wszystkich naokoło i każdego z osobna. To wynik dużej empatii.
Wybaczają, ale nie zapominają.
Osoby o wysokiej EQ żyją według zasady: zranisz mnie raz ? twoja wina, zranisz mnie drugi ? moja. Przebaczają, by nie żywić urazy, ale nie zapominają. Negatywne emocje towarzyszące urazie to reakcja na stres, a pielęgnowanie stresu nie służy zdrowiu. Mimo to osoby o wysokiej EQ nie dają się ranić ponownie.
Nie pozwalają, by gaszono ich radość.
Jeśli twoja satysfakcja i przyjemność zależne są od porównywania się z innymi, to nie jesteś panem swojego szczęścia. Jeśli osoba o wysokiej inteligencji emocjonalnej się z czegoś cieszy, to nie pozwala by opinie innych czy ich osiągnięcia przyćmiły jej radość.
Szukają okazji do śmiechu.
Osoby o wysokiej EQ wiedzą co czyni ich szczęśliwymi i tę radość sobie sprawiają tak często jak się da. Monotonną pracę zamieniają w grę, nudne sprzątanie ubarwiają muzyką czy serialem, szukają czasu w zabieganym życiu, by sprawić radość najbliższym.
Trudno ich obrazić.
Jeśli naprawdę wiesz kim jesteś i co sobą reprezentujesz, trudno cię obrazić. Osoby o wysokiej EQ są pewne siebie, mają otwarte umysły, a to przepis na ?grubą skórę?.
W zarodku duszą negatywne dialogi wewnętrzne.
Ważnym krokiem w rozwoju inteligencji emocjonalnej jest umiejętność zatrzymywania negatywnych dialogów wewnętrznych. Im więcej pozwalasz sobie na ruminacje i samokrytykę, tym więcej władzy nad sobą oddajesz. Większość negatywnych myśli, to tylko myśli – nie fakty.
W porównaniu do ilorazu inteligencji (IQ), inteligencja emocjonalna (EQ) jest dosyć plastyczna. To znaczy, że możemy ją trenować, a im więcej treningów, tym większe prawdopodobieństwo, że nowe zachowania wejdą nam w nawyk.
źródło:charaktery